Vrijheid: onze financiën, drie maanden later

In februari gaf ik voor het laatst een update van onze nettowaarde. Sindsdien is er natuurlijk het nodige gebeurd – niet eens zozeer bij ons persoonlijk, maar zeker in de wereld. Daarover heb ik inmiddels wel genoeg geschreven, maar ik vond het wel leuk om weer eens op een rijtje te zetten hoe wij er nu voor staan en welke vrijheid dat biedt.

Vandaag is immers Bevrijdingsdag. Waarom dan niet ook daar eens bij stilstaan in het kader van onze financiën? Vrij ben ik namelijk wel, als jonge, witte, Nederlandse vrouw. Sterker nog, hetgeen waar ik over het algemeen het meest mee worstel ben ik toch echt zelf – mijn eigen ideeën en de dingen die ik mezelf opleg, zeker als het op geld en mindset aankomt.

Een korte wandeling down memory lane

In februari schoten we, toen de WOZ-waarde over 2019 bekend werd, ineens de magische grens van €50.000 over. Blijft bizar – dat had ik twee jaar geleden nooit gedacht, hoe snel dat ineens kan gaan. In die twee jaar is er ook het nodige veranderd: ik begon twee jaar geleden net aan mijn huidige baan, mijn vriend veranderde precies in een jaar later van baan, de WOZ-waarde (die ik hanteer voor onze nettowaarde) van ons huis is gigantisch gestegen, er is nog een erfenis tussendoor gekomen…

Inmiddels begin ik bijna aan een nieuwe baan (of beter gezegd, stap ik over naar mijn huidige opdrachtgever), waar ook weer een salarisverhoging aan vast hangt. Hoeveel dat netto precies gaat zijn kan ik nog niet zeggen, maar bruto ga ik er zo’n 50% op vooruit… Dat maakt ook dat we straks ineens veel meer kunnen gaan sparen, en ook iets meer kunnen gaan uitgeven. Jep, lekkere leefstijlinflatie 😉

Backup, backup, backup

Maar goed, onze nettowaarde dus. Ik moet bekennen dat ik de exacte cijfers niet bij de hand heb en misschien – los van wat hier op de blog staat – ook wel voor altijd kwijt ben. Net als al mijn andere spreadsheets.

🙁

Alleen al van dat typen word ik een beetje verdrietig. Mijn laptop is namelijk gecrasht en dit keer toch best wel een beetje finaal lijkt het. Tenminste, mijn harde schijf wordt niet meer gevonden en het is de vraag of er nog iets op vindbaar is. We gaan het zien. Laptop is nu bij de computerdokter, hopelijk weet ik heel binnenkort waar ik aan toe ben.

Zoals iemand al zo mooi verwoorde, dit is dus het leergeld dat ik moet betalen. Want data recovery is HEEL. DUUR., zo blijkt. Geen wonder natuurlijk, je kunt wel een nieuwe laptop kopen als de oude kapotgaat, maar je data koop je elders niet terug. Daarvoor moet iemand toch z’n expertise op je kapotte spullen loslaten. Genoeg aanleiding in ieder geval om zo snel mogelijk zowel online als fysiek een backupsysteem in te gaan richten. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen… “Gelukkig” bevind ik mij in illuster gezelschap.

Ongeveer precies

Bovenstaande horror voltrok zich afgelopen vrijdag, mooi op 1 mei. Mijn nettowaarde spreadsheet had ik al bijgewerkt. Nu vertrouw ik volledig op mijn bestanden om alles te onthouden, dus wat de uitkomst voor 1 mei 2020 was… geen idee. 57-duizend-nogwat, geloof ik. Wat ik wel weet is dat mijn prognose was dat we nu al op de 59-duizend-nogwat zouden zitten en dat ik net een vernieuwde voorspelling had gemaakt, aangepast voor de coronadip van de afgelopen maanden.

In maart ging onze nettowaarde zelfs wat omlaag, in april krabbelde die een heel klein stukje op en inmiddels staan de beurzen gek genoeg alweer een flink stuk hoger en zijn we bijna uit de rode cijfers. (Rode cijfers! Voor het eerst in mijn beleggersbestaan dat ik die echt meemaakte. Spannend, maar ook weer niet, vanwege de langetermijnstrategie).

Nou verwacht ik dat de echte val nog moet komen, niet alleen op de beurs maar overal. Dat kan toch bijna niet anders, met een crisis van zo’n omvang? Ik spaar mijn buffer dus versneld vol – vakantiegeld (haha, vakantie, wat is dat??) en eindafrekening moeten daar genoeg voor zijn. “Vol” trouwens, want ik weet nog steeds niet of ik 6 maanden vaste lasten voldoende vind, of toch gewoon door wil gaan voor de €10.000. Maar ja, sinds wanneer is de 10.000 heilig?

Goed, voorzover ik vandaag een punt heb is dat dus zo’n beetje: ik baal van mijn nalatigheid wat betreft gegevens veilig opslaan, ik weet niet precies wat onze nettowaarde is, maar we zijn hard op weg naar de €60.000 en omhoog is positief, en ik hoop dat ik geen nieuwe laptop hoef te kopen want een noodgevallenpotje is toch vooral om nooit, maar dan ook nooit aan te spreken en voor altijd op de bank te laten staan, wat er ook gebeurt?

En dan nog dit…

Het kan niet vaak genoeg gezegd worden, want wát een privilege is het om je nu geen zorgen te hoeven maken over geld. Het feit dat dalingen op de beurs ons niet wakker houden, dat we voorlopig nog een vaste baan hebben (vriend heeft op het nippertje voor de crisis ook een vast contract gekregen, zo fijn!), met beiden een goed salaris, waarmee we mooie buffers hebben kunnen aanleggen – dat biedt nu echt wel rust. Er zijn genoeg andere dingen om ons druk over te maken, maar geld is er in ieder geval niet een van. Dat vind ik wel een mooie realisatie, een paar maanden voor de tweede verjaardag van Van her naar HOT en zo vandaag, op de dag van de vrijheid.

Dit alles, deze hele reis, begon vanuit het verlangen me geen zorgen te hoeven maken over geld. Nog altijd gaat dat de ene maand een heel stuk beter dan de andere, maar als ik nu wat oudere posts teruglees, zoals die over levensstijlinflatie, dan zie ik echt wel het verschil. Een stukje loslaten, vertrouwen hebben, resultaten zien(!). Wat een vrijheid 🙂