Toe aan vakantie

Poe… de afgelopen weken zijn me niet in de koude kleren gaan zitten. Van baanverlies en alle teleurstelling en frustratie daaromheen, tot gedoe op mijn eigen werk, tot ziekte in de familie, het was best een heftige periode. Niks rustig aan het jaar beginnen. Als ik zeg dat ik aan vakantie toe ben is dat nog een understatement*. Deze week is het gelukkig eindelijk zover. Vakantie!

Eind van de week vliegen (ja ja, kan dat eigenlijk nog wel tegenwoordig?) mijn vriend en ik naar Marokko. Een land waar we allebei al jaren graag heen willen, dus we kijken er ook los van alle drukte enorm naar uit. We gaan een week lang rondreizen, langs een aantal steden, waaronder natuurlijk Marrakesh, maar ook Rabat, Fez en Casablanca. In Marrakesh is het de hele week al rond de 30 graden – met het druilerige weer hier is ook dat een superfijn vooruitzicht.

Weg van de rompslomp

Het is moeilijk over te brengen hoe ik naar deze vakantie verlangd heb. Niet dat we écht iets te klagen hebben, maar sinds ik met mijn nieuwe baan begonnen ben heb ik nog niet echt vrij gehad. Een paar dagen rond mijn verjaardag was eigenlijk alles. Terwijl het vanaf het begin vrij uitputtend was. In eerste instantie door het gebrek aan begeleiding (terwijl ik in een voor mij volledig nieuwe sector begon), later doordat het samenwerken met de mensen om mij heen op zijn zachtst gezegd moeizaam kan zijn. De zeven maanden dat ik er nu werk waren bijna continu veeleisend en – hoewel het veel voldoening geeft dat het me tot nu toe allemaal lukt – dat begin ik echt te merken.

Nog even mezelf door deze week heenslepen en dan kan de rust, het neerleggen van verantwoordelijkheden, het genieten van een andere cultuur (en eten!) en het ontdekken beginnen. Ik kijk er naar uit! De posts blijven dus nog wel even op een laag pitje staan (vooruitschrijven blijk ik niet echt toe in staat… hehe). Eerst weer opladen 🙂

* Vandaar ook dat mijn posts de laatste tijd (misschien?) wat rommeliger aandoen. Mijn hoofd zit een beetje vol 😉