Toevallig kwam ik er afgelopen week meerdere keren verhalen over tegen: mensen die al lange tijd met hun partner samen zijn, de financiën gescheiden houden en dus ook individueel HOT/FIRE/financiële onafhankelijkheid nastreven. Dat zette me weer eens aan het denken.
Mijn vriend en ik hebben onze financiën deels samengevoegd en deels gescheiden gehouden. We hebben allebei (een) eigen betaal- en spaarrekening(en) en daarnaast een gezamenlijke rekening, plus spaarrekeningen. Dat maakt dat ik nu bij ING (slecht maar de app is zo fijn!), Moneyou, Knab en LeasePlanBank zit. #maximalisme…
Maar goed, wij storten dus beiden maandelijks een vast bedrag naar onze gezamenlijke rekening, waarvan we o.a. alle kosten voor het huis en de boodschappen betalen en automatisch sparen. Beleggen doen we nu nog individueel.
In FIRE en vlam
Als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat ik me moeilijk kan voorstellen dat ik me er prettig bij zou voelen als mijn vriend en ik onze toekomstplannen ook individueel zouden opstellen. Als we onze toekomst samen willen delen, dan ook onze dromen. Daarvoor hoeven dat niet dezelfde te zijn, maar ik vind het wel belangrijk om daarin op een lijn te zitten.
Zelfs als dat betekent dat ik de helft van het jaar op een zeilboot de wereld moet rondvaren en mijn vriend de andere helft van het jaar gezellig met mij een boekwinkel runt. Ofzo 🙂
Het lijkt me gewoon vreemd. Als een partner bijvoorbeeld op haar/zijn 35e kan stoppen met werken, terwijl de ander daar niet mee bezig is en tot 65+(++) door moet (of gaat, of wil). Ongezellig maar ook slecht verenigbaar (afhankelijk van de specifieke invulling natuurlijk, bla bla, maar toch).
Ik weet niet, ik geloof dat ik gewoon niet snap dat je het als stel prima vindt om totaal verschillende invullingen te geven aan de toekomst. Alsof je een voetbalteam bent en de helft besluit een andere wedstrijd te spelen. Alles hoeft echt niet 100% verstrengeld (lijkt me heel benauwend), maar helemaal gescheiden? Tja… ben je dan nog een team?
Lekker achter deGiro-niums
Ieder zijn ding natuurlijk. Los van dat ik me erover verbaas heb ik natuurlijk nul-komma-nul last van en nog minder te maken met andermans keuzes hierin. Ik vind het een leuk idee dat wij nu samen plannen maken en daar samen naartoe werken en dan straks ook samen achter die geraniums kunnen plaatsnemen.
Ons kennende worden het waarschijnlijk cactussen of lavendel, liever dan geraniums. Samen een beetje aanrommelen in onze cactustuin (à la die van YSL in Marrakesh), dat lijkt me wel wat.
Dus hebben we allebei een DeGiro account en leggen we allebei regelmatig in, ik nog wat meer dan mijn vriend (die zich er eerst veel beter in verdiept dan ik toentertijd* heb gedaan). We sparen samen, naast dat we allebei een buffer hebben (hij voor drie maanden, ik voor bijna zes). Onze eigen rekeningen vinden we allebei wel zo relaxt, omdat we daarmee lekker onze gang kunnen gaan en niks hoeven te verantwoorden. Behalve aan mezelf; ook al lastig genoeg…
Mijn punt met deze post? Geen idee. Mensen zijn wonderlijke wezens die me blijven verbazen. Misschien ben ik gewoon een control freak en moet ik mijn vriend eens wat meer ruimte gunnen. Of minder bezig zijn met hoe andere mensen hun leven leiden. Al is dat nog zo interessant…
* Raarste woord ooit. In mijn hoofd zou het “toendertijd” moeten zijn ook omdat ToenTerTijd er niet uit ziet. Ik begin langzaam maar zeker meer waardering te krijgen voor dit buitenbeentjewoord, maar het zit me wel dwars.
4 reacties
Audrey
Mijn vriend en ik zijn zo’n stel dat alles gescheiden heeft en dat zie ik vooralsnog niet veranderen. We hebben wel ongeveer dezelfde visie op geld en de toekomst, maar qua inkomen zitten we in een bijzondere situatie. Als je daar meer over wil weten, mag je me gerust mailen (te privé voor online).
Het komt erop neer dat ik het huis alleen heb gekocht en dus ook volledig alleen de hypotheek aflos. Ik vind het heel belangrijk om financieel volledig onafhankelijk van hem te zijn, voor het geval dat onze relatie eindig zou zijn (wat ik niet denk).
Van her naar HOT
Tof dat je er toch wat over deelt! Ik merk al dat ik mezelf heel rommelig heb uitgedrukt, vond het erg lastig om mijn gedachten op papier te krijgen, haha. Want ik kan me ergens best voorstellen dat je alles gescheiden houdt, maar wel dezelfde (of op elkaar aansluitende) doelen hebt. Dus precies wat jij zegt eigenlijk over jullie visie. Ik ben het er namelijk heel erg mee eens om niet afhankelijk te zijn van je partner. Wat me wel gek lijkt is als je dan ook heel andere ideeën over geld hebt en die dus ook alleen nastreeft (in de zin dat je daar als partners niet samen voor gaat of samen iets mee wil). Dat lijkt me ook moeilijk omdat financiën best wel een ding kunnen zijn.
Nou ja, zoals je merkt, ik ben er nog niet helemaal over uit… Vind het wel heel interessant. Ook hypotheekconstructies e.d., wij hebben daarin ook een wat bijzondere keuze gemaakt. Ik zal je nog wel mailen, zou het leuk vinden om meer te horen 🙂
Nicolet
Net als Audrey hebben mijn man en ik ook niets samen op financieel gebied. Het huis waar we wonen is van mij, ik heb het gekocht én inmiddels afbetaald. Mijn man is ZZP-er en verdiend een onregelmatig inkomen maar kan zijn eigen kosten en een bijdrage in onze vaste lasten betalen. Ik verdien meer en betaal daarom ook een grote deel van onze vaste lasten. We doen dit al meer dan 20 jaar zo en het gaat prima. Voor later is alles goed geregeld voor mijn man in het geval ik eerder overlijd. Mocht ik alleen achterblijven dan voorzie ik geen financiële problemen. We zijn allebei erg tevreden met deze situatie.
Van her naar HOT
Dat is uiteindelijk toch het belangrijkst, dat je je er allebei prettig bij voelt. En zo te horen hebben jullie het heel goed geregeld. Leuk om te merken dat hier inderdaad heel verschillende keuzes in gemaakt worden. En dat er zeker niet één juiste manier is 🙂