Prachtig onvolmaakt

Perfectie bestaat niet, zeggen mensen. En dan denk ik, natuurlijk wel! De zonsondergang op het strand met iemand om wie je geeft, dát is perfectie. Of de geur van zelfgemaakte rabarberkruimeltaart die in de oven staat. Het knisperen van dichte sneeuw onder je schoenen als je dik ingepakt een wandeling maakt door winterwonderland.

Perfectie is er af en toe, zonder dat je er naar zoekt en zonder dat je het verwacht. Keihard buikschuddend ademhappend lachen – dat is perfectie. Een knuffel precies op het juiste moment, precies zo stevig en lang als je nodig hebt, dat ook. Een goed gesprek waarin je nieuwe dingen leert over jezelf, je vrienden en de wereld, waarin je uitgedaagd wordt om na te denken, met humor en compassie: perfectie.

Perfectie kun je niet najagen of forceren, alleen ervaren en omarmen en koesteren. Perfectie is voor iedereen wat anders. Het is voldoening, genegenheid, een hap of een blik in iemands ogen. Het leven is niet perfect, wij zijn niet perfect, maar de momenten, de glimpsen van alles-op-zijn-plaats, maken het de moeite waard.

En ja, dan kan mijn werk toch stom zijn en ik mezelf in de weg zitten met perfectionisme, faalangst, verantwoordelijkheidsgevoel, mijn menselijkheid – maar perfectie bestaat. Het kan tegenzitten, maar perfectie bestaat. Dansen in de regen, springen in de herfstblaadjes, een grote mok warme chocomel met bergen slagroom bij een haardvuur (of je centrale verwarming); perfectie bestaat. Hoera, perfectie bestaat 🙂