Oeps… impulsaankoop!

Niets menselijks is mij vreemd. Niet zo vreemd, als mens-zijnde, natuurlijk 😉 Ook met impulsaankopen ben ik welbekend. Wel heel erg, zelfs. Een van mijn grote zwakke plekken is het plotseling een grote klap geld uitgeven in een keer. Vooral als het net zo lekker ging, zoals nu. (Waarschuwing: een oplossing daarvoor heb ik (nog) niet!)

Ik val dan al gauw in de val van ‘zo goed bezig, dan heb ik het wel verdiend’ of ‘het gaat super, dus nu kan het geen kwaad om een beetje te window shoppen’. Alleen blijft het dan niet bij dat raam, maar loop ik ook naar binnen, grijp ik alles wat er leuk uitziet en keer ik mijn hele portemonnee (en meer) om. Virtueel dan, want zowel het shoppen als het betalen gebeurt allemaal online.

En het voelt ook lekker. Geld uitgeven omdat je weet dat het kan, dat het er is. Dat je niet opeens op een houtje hoeft te bijten als je je een keer te buiten gaat. Die endorfine-boost van geld verbrassen. Want dat is het wel, verbrassen. Niet te lang over nadenken en zeker niet goed overwegen. Vooral met kleding overkomt me dat wel regelmatig. (Ik zeg overkomt, maar ik laat het zelf gebeuren natuurlijk). Daarvoor heb ik het grootste gat in mijn hand.

Nou vind ik kleding ook gewoon leuk. Het is een manier om mezelf uit te drukken of op te vrolijken en op een dag dat ik blij ben met mijn outfit voel ik me echt beter. Zelfverzekerder en meer op mijn gemak. Dat is me ook wel wat waard. Lastiger wordt het dat ik, als ik eenmaal begin met zoeken naar iets nieuws, het hek zo snel van de dam is.

Twee nieuwe blouses

Nu bijvoorbeeld, voor mijn werk heb ik nieuwe tops nodig. Ik werk nog niet zo lang bij mijn nieuwe baan en merk continu dat wat in mijn kledingkast hangt niet bij de stijl op kantoor past. Het is overwegend business casual. Mijn kledingkast is juist óf casual, óf business. Standaardoutfit van mijn collega’s is spijkerbroek + polo/overhemd/blouse. Maar mijn spijkerbroeken zijn dan weer net zo dat ik er zelfs met een blouse nog steeds uitzie alsof ik de stad in ga in het weekend. Gecombineerd met het feit dat ik zo’n beetje de jongste ben op kantoor voel ik me daar niet prettig bij.

Andere uiterste is dan weer helemaal business professional gaan, met het gevolg dat ik me voel alsof ik “volwassentje speel”. De hele dag ben ik me er dan bewust van dat ik toch net wat uit de toon val. Pff… Nu heb ik dus maar een paar outfits waar ik me op mijn plek in voel, waardoor ik elke week minimaal 1x hetzelfde draag. Op zich geen probleem, ware het niet dat ik van kleurrijke, opvallende kleding hou. Ook opvallend als je dan dus alweer dezelfde blouse aan hebt.

Vandaar de zoektocht, gericht, naar een of twee nieuwe tops. Liefst blouses met lange mouwen, om ook de winter mee door te kunnen. (Tot nu toe heb ik vooral een paar nieuwe dingen gekocht om die belachelijk hete zomer niet als plasje zweet door te komen). Prima, precies dat heb ik gedaan. Twee nieuwe blouses bestelde ik, van een betaalbaar merk. So far, so good.

Hek van de dam, in het water, meegevoerd naar zee, nooit meer teruggevonden

De ene blouse bleek veel te groot, de andere echt te klein. Bijzonder wel, van een merk, maar goed, geen verrassing. Vanmiddag ga ik het pakketje retour zenden, ruim op tijd. Daar geef ik dan weer nooit onnodig geld aan uit. Blijft het feit dat ik nu nog steeds geen nieuwe bovenkleding heb. Dus ik ging weer op zoek…

En toen ging het helemaal mis. Vanavond komen er twee broeken, een jurk, een rokje en twee blouses binnen en dan krijg ik nog een keer twee broeken ergens komende week. Wat ik daarvan echt nodig heb? De spijkerbroek is wel handig (als ‘ie past), want die kan ik naar werk aan en drie spijkerbroeken (een zwarte, een supercasual en een blauwe) vind ik niet gek veel, zeker nu de winter eraan komt. De jurk is heel gaaf en prima voor werk voor herfst/winter. En de blouses spreken voor zich. De rest… tja. Niet nodig, wel leuk. Wel duur ook, alles bij elkaar. Ruim over budget, zeg maar.

Oeps…

Het is de vraag of ik alles hou, dat valt nog te bezien en dat scheelt wat. En met deze spullen kan ik weer een tijd door gelukkig. In ieder geval tot de volgende keer dat ik in een impuls besluit dat ik mijn kledingkast echt weer moet aanvullen. Omdat ik het verdiend heb. Zucht.

Hoe gaan jullie om met impulsaankopen? En vooral, hoe voorkomen jullie dat je ze doet? Help!