Zoveel mensen, zoveel meningen over geld

Gisteren had ik het met een aantal collega’s over geld. Tegenwoordig praat ik graag over geld, en vaak. Ik werk echter nog niet zo lang bij mijn huidige werkgever en ken mijn collega’s dus nog niet zo goed. Dan is geld toch niet het eerste onderwerp dat ik aansnijd.

Hoe we er precies op kwamen, geen idee. In ieder geval ging het over hoe we onze salarissen uitgeven. Een collega van mijn leeftijd, die net iets minder verdiend dan ik, vertelde dat ze €750 per maand overhoudt. Bijna 45% kan er dus gespaard worden. Ze geeft vrijwel niets uit. Na week in week uit fulltime werken heeft zij geen tijd over en zeker geen energie om dat geld ver te laten rollen.

Bovendien is dit haar eerste baan na de studie en leeft ze ook nog alsof ze nog net zo’n arme student is. Lifestyle inflation heeft haar nog niet gegrepen! Grote plannen heeft ze (nog) niet, maar flexibiliteit heeft prioriteit. Een koophuis staat niet eens laag, maar gewoon helemaal niet op haar wensenlijstje. Liever is ze vrij om op elk moment de huur op te zeggen en te vertrekken. Ze heeft weinig vaste lasten die haar tegenhouden en is in die zin al heel erg vrij.

Vaste lasten, vaste zorgen

Een andere collega was, net als ik, wel een beetje jaloers. Zonder moeite elke maand €750 overhouden, wie wil dat nou niet!? Daarbij moet dan wel gezegd dat deze collega een stuk ouder is en vooral ook een stuk meer verdient dan ik (hoeveel weet ik niet precies, maar grofweg heb ik een idee). Waar ik elke maand toch nog ongeveer 30% kan sparen, ligt dat percentage voor deze collega dus echt wel lager.

Maar ja, kinderen, een koophuis, en ja hoor, het ongemerkt meegroeien van de uitgaven met het salaris. We hadden het even over lifestyle inflatie, al gebruikten we allebei die term niet. Daar kwam het voor deze collega wel op neer, zonder dat je er erg in hebt meer gaan uitgeven, totdat het opeens een gewoonte is en je niet meer zomaar terug kan. Met alle gevolgen van dien.Collega twee was zich er best van bewust dat je dan een risico loopt. Als je niet van één salaris kunt leven en daardoor afhankelijk bent, bijvoorbeeld. Maar ja, hoe trek je dat nog weer recht?

Ik ben er maar niet op ingegaan, al had ik natuurlijk best ideeën. Het leek me niet zo handig of gewenst om iemand die ik net ken tips te gaan geven over hoe met geld om te gaan. Niet helemaal aan mij, vind ik. (Wie weet dat mijn collega’s nog iets op kunnen pikken als ze per ongeluk mijn blog tegenkomen 😉 ).

Op weg naar iets van FIRE

De derde collega in het gesprek was stiekem al ontzettend goed bezig. Wederom een stukje ouder dan ik, salaris kan ik moeilijk inschatten (want een ander soort functie). Het zal in ieder geval ruim meer zijn dan ik, echt wel boven modaal. Deze collega had alleen ook weer weinig vaste lasten. Geen partner, geen kids. En wél een volledig afbetaald huis om te verhuren. En dat al meer dan tien jaar!

Het verbaasde me, zomaar “in het wild” iemand tegenkomen die dat zo slim heeft aangepakt. Helemaal niet zo gek natuurlijk, maar onverwachts, zo op de werkvloer op een willekeurige woensdagmiddag. Wel erg leuk, want hij had het er ook meteen over om t.z.t. minder te gaan werken. Wat nou doorgaan tot je pensioen? Liever eerder stoppen of waarschijnlijk minder gaan werken.

Hij rekende nog voor, als je 500k op de bank hebt (door sparen en dat huurhuis te verkopen), dan red je het wel de rest van je leven. €25.000 of €30.000 per jaar is meer dan genoeg om van te leven. Mooi, dat meer mensen er zo over denken. En tegelijk ook doorhebben dat het natuurlijk wel anders is als je niet alleen jezelf hebt om aan te denken. Dat het daardoor soms makkelijker is, maar in andere opzichten moeilijker.

Zoveel mensen, zoveel verhalen

Heel erg tof vond ik het, om zo mijn collega’s wat beter te leren kennen. Leuk ook om te zien hoe anders mensen in het leven staan dan ik, of juist helemaal niet zo anders. Mijn werk heeft jammer genoeg verder niets met financiën te maken, dus bijzonder veel aanleiding om zulke gesprekken te voeren is er verder niet. Ik word er wel blij van en merk de laatste maanden ook dat ik het meer op zoek. Tot nu toe gelukkig altijd met positieve gesprekken tot gevolg.

En als er even niemand is om mee te praten, dan kan ik altijd hier mijn ei kwijt 🙂