Lifestyle inflatie – het grote geldmonster

Lifestyle inflation – oftewel “levensstijl inflatie”, yuk – het is een term waarmee je compleet doodgegooid wordt als zodra je je een beetje in blogs over geldzaken gaat verdiepen. Met een reden natuurlijk, want lifestyle inflatie (is deze mix van Eng/NL oké? Kunnen we hiermee leven? It’ll have to do for now…) is een gigantisch obstakel op weg naar financiële onafhankelijkheid.

Heel simpel gesteld is lifestyle inflatie het Grote Kwaad en financiële onafhankelijkheid het Grote Goed en moet je het een dus links laten liggen en recht op het andere afgaan. Eitje! Alleen loop ik dan tegen een probleem aan:

Wanneer is lifestyle inflatie nou echt lifestyle inflatie?

Inflatie

in·fla·tie (de; v; meervoud: inflaties)

1  waardevermindering van het geld, hetgeen leidt tot prijsstijgingen

2  (figuurlijk) vermindering van de waarde of betekenis van iets: het woord ‘fascisme’ is aan inflatie onderhevig – wordt ten onrechte voor steeds meer dingen gebruikt

Lifestyle inflatie betekent dan zoiets al het verminderen van de waarde van je levensstijl. Je hebt dan dus meer “levensstijl” nodig om dezelfde voldoening te krijgen; wat eerst genoeg was is dat nu niet meer.

Die inflatie komt voor een groot deel door hoe anderen met hun levensstijl omgaan. Wat zij wel hebben en jij (nog) niet bijvoorbeeld. Het is een stukje cultuur, waarin een mooi huis, verre vakanties en een grote auto gezien worden als indicators van succes. En succes staat dan gelijk aan een goede levensstijl. Iets wat we allemaal moeten willen.

Wat is er mis met meer willen?

Een bepaalde manier van leven najagen is natuurlijk niet inherent slecht. Alleen:

• Als je financiële onafhankelijkheid als doel hebt
• En je weet dat je daarvoor over een periode (veel) minder moet uitgeven dan er binnenkomt
• En je weet dat meer levensstijl in de traditionele, algemeen geaccepteerde definitie zoals hierboven beschreven meer geld kost
• (En je nooit zeker weet hoeveel geld je op enig moment verdient, in ieder geval niet op de lange termijn)
• Dan staat het najagen van financiële onafhankelijkheid en een luxere levensstijl haaks op elkaar

Het is dus niet zozeer dat er een andere lifestyle op na houden een probleem is, het is dat de twee niet goed samengaan. Als je iets wilt bereiken vergt dat nou eenmaal weleens offers. Acceptatie, daar gaat het om. Je kunt accepteren dat je misschien nooit de rust en vrijheid krijgt die financiële onafhankelijkheid kan bieden, maar daar tegenover staat dan wel dat je gedachteloos/-lozer geld uit kunt geven. Of je accepteert dat je niet mee doet in de race naar meer, meer, meer.

Kiezen of delen

Wat is dan mijn probleem?

Ik vind het lastig om te bepalen waar de grens ligt. De grens tussen ‘dit is optimaal voor mijn huidige geluk maar misschien geef ik wel meer uit dan strikt noodzakelijk’ en ‘ik wil een grotere, mooiere, nieuwere auto dus die koop ik nu (door een lening af te sluiten)’. Aan de andere kant van dit is optimaal ligt dan ook nog in de verte ‘ik heb geen leuke dingen in mijn leven maar wel veel geld’*

Daar komt nog bij dat ik helemaal niet weet wat optimaal is. Misschien is genoegen nemen met (iets) minder wel precies wat ik nodig heb om meer innerlijke rust te vinden. Of misschien is mezelf juist net wat meer ruimte gunnen om geld uit te geven zonder schuldgevoel wel wat het net dat beetje makkelijker maakt om verder netjes te sparen. Ik heb geen idee!?**

Budgetteren kun je leren

Ik begon dit avontuur met een budget dat neigde naar minder en merkte al snel dat het niet werkte voor mij. Dan ging het even goed en ging ik me daarna alsnog te buiten aan [vul willekeurige luxe in]. Niet handig. Kleine stapjes zet ik nu, waarbij ik per maand nog speel met wat voor mij genoeg vrije bestedingsruimte is om me zowel nu, als later vrij te voelen. Nu doordat ik niet gevangen zit in een te strak budget. Later doordat ik naar financiële onafhankelijkheid toe werk.

Dat betekent voor mij ook dat ik mezelf, als ik meer ga verdienen, misschien/ waarschijnlijk wel meer bestedingsruimte ga geven. Gewoon, omdat het goed voelt – omdat mijn huidige budget misschien wel te krap is. Wel met in mijn achterhoofd de opdracht om kritisch te blijven op mijn uitgaven en onderscheid te maken tussen needs en wants. En wie weet, misschien kan ik in de toekomst juist wel af met net weer wat minder 😉

Hoe trek jij voor jezelf de grens tussen genoeg en méér dan genoeg?

* Niet te vergeten alle versies waarin er geen geld is maar ook geen leuke dingen zijn. Financiële onafhankelijkheid najagen is een privilege.

** Compleet iets anders en niet relevant, maar ik vind het zo lelijk als mensen er ?! van maken. Alsof ze met de rug tegen elkaar staan.