Al van jongs af aan hoopte ik elke dag als de post kwam dat er iets voor mij bij zou zitten. Als er al iets kwam, dan was het natuurlijk meestal niet voor mij. Er kwamen rekeningen voor mijn ouders, huis-aan-huisfolders, berichten van het een of ander. En af en toe kwam er Echte Post. Een kaart of – nog zeldzamer – een brief. Met mijn verjaardag kwamen ze ook en dan waren ze helemaal alleen voor mij. Geweldig vond ik dat.
Tegenwoordig woon ik niet meer bij mijn ouders, dus als er post komt weet ik in ieder geval dat de kans zo’n 50% is dat het voor mij is. Van onheilsspellende blauwe enveloppen van de Belastingdienst, tot spam van de Postcodeloterij, tot rouwberichten – er komt van alles langs. En ja, heel af en toe ook Echte Post.
Gisteren was weer zo’n dag. Een kerstkaart, aan de envelop te zien. Aan ons beiden geadresseerd, dus nog even spannend wie de afzender zou zijn. Het bleek inderdaad een kerstgroet, van een goede vriendin. Dat deed me er ineens aan denken dat het inderdaad wel weer tijd wordt om ze te sturen, de kerstmannen, rendieren, engelen, kerstbomen en weet ik wat meer. Ik stuur namelijk heel graag kaarten en zelfs de enkele brief, als ik me buitengewoon gedreven voel.
Aandacht in de brievenbus
Met een vriend in Canada onderhoud ik een onregelmatige maar ontzettend fijne correspondentie. Zijn schrijfstijl geeft me altijd een heel knus gevoel, alsof er met woorden een dekentje over me heen gelegd wordt. Ik durf niet te beweren dat mijn kaarten of brieven voor hem ook als een dekentje voelen, maar op z’n minst is het een soort langeafstandsknuffel. Een blijk van waardering.
Tegenwoordig kunnen we natuurlijk allemaal appen en op die manier even wat van ons laten horen. Juist omdat het zo makkelijk gaat voelt het voor mij alleen niet als iets bijzonders. Het kost zo weinig moeite dat je het bij wijze van spreken vanaf het toilet doet, als je toch even niets anders om handen hebt. Of terwijl je je verveeld in de rij voor de kassa. Fijn dat er aan me gedacht wordt, dat sowieso, maar ik vind het ook fijn om me meer te voelen dan afleiding van het wachten… 😉
Daar zijn kaarten dus perfect voor. Uiteraard voor onze oma’s en opa’s, die misschien wat minder digitaal onderlegd zijn. Maar ook voor alle andere mensen! En niet alleen met kerst, want dan hoort het er eigenlijk ook “gewoon” een beetje bij (en bovendien krijg je dan ook veel kaarten waar men nog net de naam en je adres zelf op heeft geschreven en dat is het dan ook weer). Welke maand, welk seizoen, welke reden je er ook voor hebt, Echte Post is altijd leuk.
Voorpret, leespret, napret
Bovendien geeft post (bijna) eindeloos plezier. Tijdens het uitkiezen, want welke kaart past nou het best bij je zus/oom/zwager/collega/crush/overbuurvrouw? Daarna tijdens het schrijven, wat mij betreft hoe voller hoe beter, desnoods nog een keer langs de rand omhoog. Als het goed is heeft daarna de ontvanger er ook plezier van en misschien jijzelf ook nog een keer, als je bij iemand langs gaat en je kaart daar weer ziet staan.
Dat vind ik zelf in ieder geval allemaal fantastisch.
Nee, het is niet snel (want we kunnen bijna niet meer met de hand schrijven), of handig (want brievenbus zoeken en de postzegels terugvinden in de la), of goedkoop (want die postzegels kosten een godsvermogen). Het is gewoon leuk. Fijn. Lief en attent. Iedereen zou het weer eens wat vaker moeten proberen.
Vandaag heb ik weer 10 kerstkaarten gekocht, die allemaal een goed thuis gaan krijgen bij de mensen van wie ik houd. Ik word er nu al blij van!
Verstuur jij nog weleens post?
9 reacties
dertigermetkids
Nee ik stuur geen gewone post idd. Zelfs kaartjes na geboorte enz vergeet ik vaak. Maar kerstkaarten wel. Gister net op de bus gedaan. Nog een aantal uitdelen/langsbrengen..
Van her naar HOT
Ik moet bekennen dat wij onlangs ook wel vergeten zijn een kaartje te sturen naar vrienden na de geboorte van hun kindje… lag zelfs al klaar. Oeps…
Maris | Moneyzz.nl
Dit artikel had ik geschreven kunnen hebben! Ik ben echt precies zo. Vroeger rende ik ook altijd als eerste naar de brievenbus om te kijken of er post was voor mij (maar idd; bijna nooit).
Wel schreef ik vroeger met wat vriendinnen die niet bij me in de buurt woonden. Dus ik hoopte altijd op brieven van hun!
En met mijn verjaardag natuurlijk tellen hoeveel kaartjes ik kreeg.
Zelf werk ik nu (nouja, nu even 6 maanden niet, want ik moest er even uit) bij de post als voorbereider en je wil niet weten hoe veel kaarten we voorbij zien komen waar geen huisnummer op staat, of een verkeerde postcode. Of zelfs helemaal geen straatnaam én geen huisnummer. Zo zonde!!
Maar zelf stuur ik bewust altijd nog een echte verjaardagskaart naar familie/ vrienden als ze jarig zijn. Gewoon omdat ik ze zelf ook zo graag ontvang en altijd weer hoop dat ze dan ook een échte kaart terug sturen, in plaats van zo’n stomme Facebook/ Whatsapp felicitatie die je niet in je woonkamer neer kunt zetten.
Laatst heb ik nog een hele leuke kaart uitgezocht voor een vriendin waar ik nu al lol om heb. We hebben zeg maar samen een grap die over een Ferrari gaat. Dus nu heb ik voor de grap voor haar een verjaardagkaart met Ferrari erop gekocht.
En kerstkaarten verstuur ik altijd lekker vroeg! Rond Sinterklaas al. Dan is het nog lekker rustig bij de post wat kaarten betreft en weet ik zeker dat ze ruim op tijd aan komen! Zelf heb ik er op dit moment pas 2 gekregen terwijl ik er meer dan 10 verstuurd heb. Zo jammer, want dan kunnen ze maar zo’n korte tijd staan of hangen! Aangezien ik ze voor 6 januari allemaal weer opruim. En ik vind het nou juist zo gezellig om te op te hangen of neer te zetten voor langere tijd!
Van her naar HOT
Ah, wat leuk! Goed om te horen dat ik niet de enige ben, ook met de grappige/toepasselijke kaarten 😉
Zelf moet ik mijn kerstkaarten nog schrijven, dus ben bang dat die van mij ook niet al te lang kunnen staan… Maar heb er ook pas een gekregen, dus dat scheelt weer. Eentje moet helemaal naar Amerika, ben bang dat die niet eens meer op tijd gaat zijn. Maar ach, het gebaar telt (hoop ik)!
Maris | Moneyzz.nl
Oehh Amerika, die zal idd niet meer op tijd zijn. Maar wel altijd leuk om te zien dat mensen toch aan je denken. Ook als de kaart (te) laat komt!
Nicolet
Dit jaar stuur ik voor het eerst geen kerstkaarten, ik beantwoord de kerstkaarten die ik ontvang met een e-mail waarin ik bedank voor de kaart en tevens een kort (of lang) verhaal terugschrijf. Ik heb wat Engelse vrienden, zij stellen prijs op een kaart maar ook zij krijgen er dit jaar geen een. Zij krijgen wel een wat langer bericht terug, een soort van samenvatting van het jaar. Ik doneer dit jaar 50 euro aan een goed doel (via NRC handelsblad aan arme gezinnen) en dit meld ik ook in de e-mail.
Wél stuur ik de mensen om wie ik geef en met wie ik vriendschapsrelaties heb een verjaardagskaart. Niet per mail, maar gewoon een echte, speciaal voor die ene persoon gekocht. Ik denk ook niet dat ik ooit nog kerstkaarten ga sturen, misschien wel een nieuwjaarswens volgend jaar, maar dan wil ik zelf iets leuks maken ipv kopen. Groet Nicolet
Van her naar HOT
Wat mooi, en een uitgebreide mail hoeft natuurlijk ook niet onder te doen voor een kaart. Zelfgemaakt is helemaal gaaf. Ik ben niet zo creatief met dat soort dingen, jammer genoeg.
johmar
Mijn dochter die niet meer thuis woont is gek op leuke kaarten. Dus met haar verjaardag en kerst stuur ik altijd een leuke ,aparte kaart. Maar ook gewoon zonder dat er een reden voor is stuur ik regelmatig een kaartje. Het leuke is dat elke verjaardag en elke kerst de kaarten opgehangen worden. En de kaarten die ik zomaar stuur hangen het hele jaar in huis. Zo weet ik dus zeker dat ze heel blij is met mijn kaartjes.
Van her naar HOT
Wat lief! Fijn om op die manier ook contact te hebben 🙂