Hoi, ik ben er nog

Het is even geleden dat ik hier wat geplaatst heb… ruim een maand. Ik weet niet of ik al eerder zo lang geen nieuwe post heb geschreven (en ik heb geen zin om het uit te zoeken). Maar ik ben er nog! En ik wil ook graag weer wat actiever mijn gedachten over geld delen. Vandaar eerst maar eens een update.

Toen ik, inmiddels ruim twee jaar geleden, deze blog begon, was dat uiteraard omdat ik schrijven leuk vind en graag mijn ideeën wilde delen. Tegelijkertijd was het ook een uitvlucht uit mijn nieuwe baan, die in het begin ontzettend tegenviel. Mijn collega’s, mijn manager, de onduidelijkheid rondom mijn werkzaamheden – ik was nog nooit ergens begonnen en zo snel, zo erg teleurgesteld.

Werk, werk, werk

Dat ligt inmiddels al een hele tijd achter me. Mijn collega’s heb ik goed leren kennen (en waarderen 🙂 ), ik heb een nieuwe manager, en ondertussen ben ik alweer bezig naar een andere rol toe te werken. Het merendeel van de tijd heb ik het goed naar mijn zin, eigenlijk precies zoals ik van een baan zou verwachten.

En toen kwam corona… Ik had het niet zo door, moet ik bekennen, dat het niet zo goed ging. Het besloop me een beetje. Of beter gezegd: ik had wel door dat het niet zo goed met me ging, maar niet dat daar een patroon in zat. Samenhang met mijn werk en de huidige situatie. Tot ineens ergens begin augustus het kwartje wel viel. Ik schoot van een redelijk standaard werkmailtje zo in de stress, dat er niks meer uit mijn handen kwam. Ooooooh.

Bijna burn-out

En toen zat ik dus “opeens” op het randje van een burn-out. Het lastige daaraan is dat dat randje dingen nogal vaag maakt. Als je een burn-out hebt ben je ziek en moet je eerst beter worden. Maar een op-het-randje-van-burn-out is een beetje hetzelfde (maar dan anders) als een een griepje voelen opkomen. Je bent nog niet echt ziek, voelt je wel (ver)slecht(eren), en niemand weet er raad mee. Wat doe je dan?

Daar worstel ik nu dus al een aantal maanden mee. Dat is vervelend en duurt lang en maakt dat ik regelmatig het gevoel heb dat ik onderpresteer. Allemaal dingen waar ik – ongeduldig, perfectionistisch, ietwat neurotisch – best wel moeite mee heb. Een van de consequenties: in mijn privéleven probeer ik alles zo makkelijk en soepel mogelijk te houden. Even geen extra stress omdat ik daar ook weer van alles verwacht. Eerst ga ik me richten op me langzaam maar zeker weer goed voelen.

Tot die tijd is het wat het is. Het is me wel duidelijk dat ik hier niet met twee weken rustiger aan doen vanaf ben. In mijn werk ben ik dingen aan het veranderen en daarnaast ga ik werken aan mijn ongeduld, perfectionisme (of beter gezegd: faalangst), torenhoge verwachtingen en de frustraties die daaruit volgen. Geen fijne les, maar ik denk dat het me een boel gaat helpen om hier beter mee om te leren gaan. You live and learn 🙂

Rustig kabbelen

Zodoende dus al meer dan een maand geen teken van leven hier. Ik had ook niet heel veel te vertellen. Meestal weet ik daar dan toch nog wel wat van te maken, maar nu even niet.

We zijn inderdaad gestopt met inleggen bij DeGiro, ik heb inmiddels zelfs een plukje S&P500 (VUSA) verkocht 😮 Ik ben wel doorgegaan met mijn studieschuld aflossen – ondanks het magere rendement en de cijferfluisteraars die zeggen dat het beter anders kan, of anders beter kan – en heb daar zelfs de opbrengst van dat plukje VUSA in gestopt. En daar gaat hopelijk nog een plukje VWRL achteraan heel binnenkort.

Dat gezegd hebbende zit er nog steeds een stijgende lijn in onze nettowaarde, sparen we nog steeds voor een volgend huis, zijn wij blij met de vrijstelling op de overdrachtsbelasting voor starters en is corona nog steeds klote.

And that’s it.

Hoe is het met jullie?