Juli. Het laatste bericht dat ik hier typte is al van eind juli. Inmiddels zitten we middenin de herfst, richting half november al. Het einde van het jaar is in zicht. Ook in huize Van her naar HOT komen er wat eindes in zicht. We zijn inmiddels verhuisd en het klussen en verbouwen is grotendeels klaar; een einde om naar uit te kijken. Dat was tegelijk het einde van het wonen in ons oude huis, een afscheid. En begin volgend jaar word ik dertig – niet het einde van de wereld, wel een einde.
Het was hard denken, wat er de afgelopen maanden allemaal gebeurd is. We kregen de sleutels van ons nieuwe huis, plus een nieuwe (overbruggings)hypotheek. Dubbele lasten, gelukkig maar voor even. De overdracht van ons appartement. De overwaarde van ons appartement – zomaar bijna 100.000 euro op onze rekening gestort krijgen, wow. Het aflossen van een heel groot deel van dat geld, zodat onze hypotheek nu onder de 80% van onze woningwaarde zit. Dat voelde goed, binnen 2,5 maand naar een lagere risicoklasse en lagere hypotheekrente. En we hebben sinds kort zonnepanelen!
Het was (is) ook veel gedoe. De badkamer die niet helemaal is zoals we wilden: niet alles goed geleverd, niet alles goed bedacht en niet alles goed gemonteerd. Vochtproblemen, lekkende goten, langzaam drogende stuc. Vloeren die toch niet door bleken te lopen (met wel een keer een mooiere vloer eronder als verrassing), elektra zo houtje-touwtje als iets dat heel houtje-touwtje is (sorry, kon geen goede metafoor bedenken – suggesties zijn welkom), kozijnen in de verkeerde kleur. Te veel te regelen en te weinig tijd. Allemaal luxeproblemen, met als voordeel dat er op z’n minst geld genoeg is om ze aan te pakken. Maakt het alleen gevoelsmatig niet minder kut.
Anyway, ik kan dus niet wachten tot het klaar is. Het einde is wel in zicht, maar voelt nog erg ver weg. Oh, ja, want ik ben ook nog met een nieuwe functie begonnen – inclusief 10% salarisverhoging, yay! – “even” tussendoor. Kon er nog wel bij. En dan te bedenken dat we het onszelf aandoen, hiervoor gekozen hebben. Gek zijn we.
Een lichtpuntje de laatste tijd: het kriebelt weer om te gaan bloggen. Wordt vervolgd…
Eén reactie
Audrey
Joehoe voor blogzin! Minder joehoe voor al het gedoe (dat rijmt), maar inderdaad: het einde is in zicht, en dan kan straks het grote genieten beginnen. En dat gaat gewoon verder als je 30 wordt inderdaad 😀