Geld is moeilijk

En iedereen die zegt van niet, is vast al weer vergeten hoe moeilijk het ooit was. Of beter gezegd, het is makkelijk om anderen voor te schrijven hoe je verstandig met je geld om moet gaan. Daar voor jezelf en je eigen situatie een werkbare vorm van maken, dat is ontzettend complex. 

Ik durf te wedden dat ik ook regelmatig overkom alsof het allemaal vanzelf gaat. Gewoon even sparen, zomaar wat beleggen, schulden afbetalen, eitje! Draaien we hier in huize VHNH onze hand niet voor om, toch?

Wel dus. Soms zelfs onze hele arm. Geld is verdomd lastig. Een euro blijft een euro, maar jezelf er elke keer weer toe zetten om die euro te gebruiken zodat je er uiteindelijk beter van wordt? Pff… Keuzestress, motivatieproblemen, schaamte, allemaal spelen ze een rol.

Ik spaarde 50 miljoen euro in drei dagen!!¡!

Mocht dit je echt gelukt zijn, doe mij dan een stekje van jouw geldboom. Anders weet ik niet wat ik als gemiddeld persoon hier mee aan moet. Net als de 50/30/20-regel waar ik al eerder over schreef. Leuk, maar lang niet altijd toe te passen. Financieel “advies”, zeker door willekeurige bloggers op het internet verkondigd (hoi!), mag je altijd extra kritisch bekijken. Kun je er eigenlijk wel wat mee? Vaak gaan de titels vooral om het aantrekken van zoveel mogelijk lezers en de inhoud er ook om dat zoveel mogelijk mensen zich aangesproken voelen. Een beetje, in ieder geval. En altijd, altijd zijn die artikelen positief.

Aan de ene kant snap ik dat wel. Het is leuk om je successen te delen en het kan heel leerzaam zijn. Onder het mom van, als ik het kan, kan jij het ook. Het kan inspireren, motiveren en een voorbeeld zijn. Alleen hangt dat er wel heel erg vanaf wie “ik” is. En wie “jij” bent.

Bovendien wordt er zo weinig gezegd over hoe de omslag dan tot stand kwam. Hoe het echt voelde om duizenden euros aan schuld af te betalen, dat dat afzien was, of juist niet maar dan wel met een vet salaris. Hoeveel keer vallen en weer opstaan het was. De hulp die mensen hadden of kregen. Hoe ze precies in die situatie terecht kwamen en dat dat oké is. Dat iedereen fouten maakt en niemand alles weet, zeker niet over financiën.

Weten vs. doen

Wat is de allereerste stap als het op goed worden met geld aankomt?

Minder uitgeven dan er binnenkomt.

Makkelijk!(er gezegd dan gedaan, dus). Als dat zo was dan was iedereen rijk en niemand te dik (minder eten dan je verbruikt) en waren we vast allemaal heel gelukkig. Waarom zijn we dat dan niet?

Ten eerste gaat het vaak om kleine stapjes zetten, zeker in het begin. Elke maand €25 sparen kan een eerste stap zijn. Misschien een bedrag dat je in theorie makkelijk over zou moeten kunnen houden. Dan nog zullen er waarschijnlijk maanden zijn, vooral in het begin, dat je dat geld zo weer opneemt van je spaarrekening. Omdat het niet lukt je aan je budget te houden, of omdat er iets onverwachts gebeurd of waarom dan ook.

Het moeilijke met die kleine stapjes is dat ze zowel niet heel snel vooruitgang laten zien en tegelijkertijd makkelijk ongedaan kunnen worden. Als na vier maanden sparen je fiets gestolen wordt en je een nieuwe moet kopen kan het zijn dat de teller daarna weer op nul staat. Weg vooruitgang! Alles voor niets gedaan! Bah, waarom ben je hier ook ooit aan begonnen? Waarom zou je ook?

Dan reken ik schulden nog niet eens mee. Dat voelt helemaal stom, vind ik zelf in ieder geval. Ja, je weet waarvoor je het doet en ja het is heel belangrijk, maar elke afbetaling brengt je niet per se verder. In eerste instantie gaat het er vooral om om bij nul te komen en dan moet het sparen dus nog beginnen. Zucht…

Waar moet je beginnen?

Nog zoiets: ook al delen mijn vriend en ik onze vaste lasten, hebben we vergelijkbare inkomens en dus ongeveer hetzelfde te besteden, dan nog zou je mijn situatie en de zijne niet zomaar hetzelfde kunnen beoordelen. We hebben andere hobby’s, andere wensen, we maken andere keuzes, we zijn niet even oud en we hebben niet evenveel gespaard (of evenveel studieschuld). Wat verstandig is en wat niet kan dus best wel wat verschillen. Laat staan als je het hele internet aanspreekt!

Wat ik daar zelf heel lastig aan vind is dat ik vaak het gevoel heb dat ik het nog niet goed genoeg doe. Ja, ik spaar best veel. Maar er zijn anderen die veel meer sparen, denk ik dan. Alleen verdienen die ook meer. Dus dan baal ik weer dat ik niet meer verdien – en hoe kan ik daar wat aan doen? Dan ga ik nadenken over side hustles, maar man, ik vind 40u werken eigenlijk wel genoeg. En ik kan in mijn huidige baan niet zomaar meer gaan verdienen. Maar hoe moet ik dan meer sparen!?!??!???? Als ik nou…, had ik maar…, waarom kan ik (niet)…

Gek word ik ervan

Gek maak ik mezelf ermee. Dat vergelijken. Er is een quote die hier mooi op aansluit:

Stop comparing your behind-the-scenes with everyone else’s highlights reel.

Oftewel: je moet je eigen inkijkje achter de schermen (bloopers inclusief) niet vergelijken met de compilatie van hoogtepunten van een ander. Zoals Instagram geen eerlijke weergave is van de werkelijkheid, zo zijn blogs en boeken dat vaak ook niet. Zelfs de mijne niet! Ik kies ook precies wat ik wel en niet deel. Daarin probeer ik natuurlijk een volledig beeld te geven, maar 100% alles delen doe ik niet. Om te beginnen blog ik al anoniem.

Maar ik vind het dus ook best weleens lastig. Bijna elke maand is de enige reden dat ik “binnen budget blijf” het feit dat er wat extra geld binnenkomt waarmee ik mijn budget ophoog. In het begin wilde ik me ook graag houden aan een veel beperkter budget. Maximaal €150 per maand voor alle kleding/verzorging/uitjes/leuke dingen/enz. Ik geloof best dat er mensen zijn die dat lukt, maar mij niet. Naar werd ik ervan. Omdat het elke maand weer onmogelijk was me eraan te houden. Maar ja, onmogelijk is niets, ik moest het alleen even doen.

Hoe dan??

Ik weet het niet. Geen idee. Mij lukt het niet, al zou ik graag minder willen en daardoor meer sparen. Lijkt me top. Gaat ‘m niet worden. Misschien ooit nog wel, misschien ook niet – ik hoop er maar niet meer op.

Sparen en andere frustraties

Regelmatig raak ik gefrustreerd dat ik niet eerder mijn financiën op orde had, al was ik er best vroeg (en zeker op tijd) bij. Ik baal dat ik geen betere baan heb waar ik ook “zomaar” €3000 netto verdien. Of 5000 of 6000. Het valt me tegen dat ik niet een boel kan sparen en ook nog veel kan uitgeven. Mooie kleren en schoenen kopen zonder erover na te (hoeven) denken. En dat terwijl ik weet dat ik het heel goed heb, dat ik mijn best doe en gestaag naar mijn doelen toe werk.

Het lukt me ook nog om last te hebben van het ordenen en stroomlijnen van mijn financiën. Bij vlagen ben ik er zoveel mee bezig dat ik de hele dag met een ontevreden gevoel zit. Het gaat niet snel genoeg, of niet goed genoeg, of er is wel weer iets anders dat het net niet is. Vergelijken is de mens eigen, maar het lukt me vaker niet dan wel om daar op een gezonde manier mee om te gaan. Liefst geef ik er gewoon helemaal niet aan toe. Vermijden is makkelijker dan negeren.

Dan zou het wel handig zijn als ik niet elke dag meerdere keren mijn bankieren en DeGiro apps opende. Even zeker weten dat al mijn geld er nog is, zoiets. En checken of het niet stiekem toch ineens veel meer is (jammer genoeg is dat nooit zo). Het laat me dan niet los, wat ontzettend vermoeiend kan zijn. Nergens voor nodig ook. Het lukt me niet eens om automatisch te sparen, want dat gaat me te langzaam. Als ik zelf al mijn geld handmatig verdeel weet ik tenminste dat het gebeurt zodra mijn salaris is gestort. Een keer instellen en niet meer naar omkijken is er bij mij niet bij.

Kortom: geld is moeilijk

Vandaar bij deze ook een vraag aan jullie: als je ooit het gevoel krijgt dat ik te makkelijk doe over geld, spreek me er op aan! Gooi die spreekwoordelijke emmer water over me heen om me eens flink wakker te schudden. Geld is moeilijk. We kunnen er allemaal langzaam maar zeker beter in worden en meer van leren, maar in de basis is geld gewoon moeilijk. Laten we dat ook blijven delen. Niet alleen de highlights en de wijsheden achteraf, ook de bloopers, de fouten en de dingen waar we spijt van hebben. Hebben we allemaal wat aan!

En ja, ik geloof wel dat we er uiteindelijk allemaal kunnen komen. Hoe, wat of waar? Tja… wie het weet mag het zeggen 😉