De 50/30/20-regel de deur uit – waarom deze sleutel niet altijd past

Als je een beetje bekend bent met de personal finance wereld, dan ken je ‘m waarschijnlijk wel: de 50/30/20-regel. Van je maandelijkse inkomen gaat max. 50% naar de vaste lasten – huis, boodschappen, nutsvoorzieningen – de dingen waar je niet zonder kunt. De overige 50% is verdeeld in 30% leuke dingen/luxe uitgaven, zoals kleding of de bios, en dan spaar/investeer je 20% voor later. Ik ben het er niet mee eens.

Op zich is het een makkelijke, toegankelijke manier om je financiën te regelen. Een mooie richtlijn. Op de lange termijn vind ik dit alleen helemaal niet zo’n goede “regel”. Misschien juist wel omdat ‘ie zo simpel en algemeen is. Daar gaat het wat mij betreft mis.

50% van wat…

Ten eerste denk ik dat die 50% voor veel mensen aan het begin van hun financiële bewustwording best lastig kan zijn. Of je nu huurt of een koopwoning hebt, de kans dat je op minimaal €800 aan woonlasten zit is groot. Tel daar eventueel nog gas/water/licht, gemeentebelastingen enz. bij op en je komt op een flink bedrag uit. Zeker als je dat allemaal in je eentje moet betalen waarschijnlijk een flinke hap uit je salaris. Dat zou zo wel meer dan 50% van je inkomen kunnen zijn.

Nou is het natuurlijk goed om je daar bewust van te zijn en ernaar te streven die kosten zo laag mogelijk te houden. De helft van je geld is dan een lekker duidelijke hoeveelheid. Maar stel dat je nu op 60% zit, dan kun je niet zomaar je rekeningen niet betalen om die 50/30/20 verdeling te halen. Hoeft ook niet, uiteraard, maar misschien zit je wel aan een heel dure hypotheek vast die je ook niet kan opzeggen of aanpassen. Lastig… Mijn punt is vooral dat die 50% lang niet altijd van toepassing kan zijn. Als streefgetal, ja, maar hoe ga je te werk als je daar nog niet op zit?

Omgekeerd kan het natuurlijk ook. Als jij/je huishouden elke maand €5000 te besteden hebt/heeft, dan is 50% een veel hoger bedrag dan bij €2500. Logisch, zo werken percentages nou eenmaal… Maar €2500 vaste lasten versus €1250 is nogal een verschil – is het echt nodig om zoveel meer uit te geven? Hoe meer er maandelijks binnenkomt, hoe onrealistischer ik dat percentage vind worden. Het hangt af van je situatie – wel/geen kinderen, auto, hoeveel personen in het huishouden, etc. – maar ergens zit wel een grens waarboven het alleen om luxe, niet om noodzaak gaat.

Het is in ieder geval niet zo dat als je op 35/30/35 (goed bezig!) zit je ineens minder moet gaan sparen en meer vaste lasten moet gaan creëren, maar dat spreekt waarschijnlijk voor zich 😉

Waar gaat die €7200 heen?

Mijn grootste ergernis bij de 50/30/20-regel is het spaargedeelte. Het werken aan de toekomst. 20% is een heel mooi getal om te sparen. Zeker als je pas net begonnen bent om je geldzaken op een rijtje te zetten en dingen om te gooien kan dat als een gigantisch getal aanvoelen. Langzaam maar zeker wordt dat makkelijker, zeker als het je wel lukt om op je vaste lasten te gaan besparen. Kortom, die 20% vind ik in theorie wel netjes.

Maar als je de helft van je inkomen overhoudt na je vaste lasten vind ik 20% eigenlijk heel weinig. Zeker als je dan dus 30% alleen maar aan leuke, niet-noodzakelijke dingen uitgeeft. Stel je verdient €2000, zoals ik (ongeveer). Dan geef je per maand dus €600 (en per jaar €7200!) aan kleding/uitgaan/uitjes/make up/gadgets/…. Ik vind dat heel veel! Laten we er even vanuit gaan dat je daarvan wel €150 spaart voor vakanties of weekendjes weg. Dan nog hou je dus €450 over waarvan ik me afvraag of je volgend jaar nog weet waar je het aan uit hebt gegeven.

Een nieuwe verdeling

Je begrijpt dat ik die verdeling dus anders zou maken. Als het je lukt om je vaste lasten op 50% te houden, dan zou ik zeggen zorg dat je 30% spaart en maar 20% aan leuke dingen uitgeeft. Die €200 die je nu extra in je toekomst investeert, daar heb je later zoveel meer plezier van. En van €250 per maand kan je ook een boel leuke dingen betalen. Misschien dat je af en toe moet sparen voor je een grotere uitgave kan doen, maar daar is ook nog nooit iemand slechter van geworden. Dan waardeer je je aankoop ook meer als je ‘m eenmaal hebt gedaan.

Overigens, mocht die 50% niet haalbaar zijn, dan zou ik wel gewoon van 20% sparen uitgaan. Alles wat je met die 50% voor je noodzakelijke uitgaven tekort komt moet je dan uit de 30% “overig” halen. Misschien wordt het dan 60/20/20, of 75/5/20 (maar eek!, als je op 75% van je inkomen aan vaste lasten zit is het de hoogste tijd om te gaan snoeien).

Het allerbelangrijkst vind ik in ieder geval dat je zoveel mogelijk spaart/belegt/investeert. Neem niet automatisch genoegen met die 20%, tenzij je pas net begint en daar nog onder zit. In dat geval, ga zo door, tot je ook lachend die 20% wegzet. Dit is ook de reden dat ik de 10% spaarregel zo stom vind. Tenzij je portemonnee nog een rotzooi is moet je daar echt geen genoegen mee nemen. Tenminste, alles mag, doe vooral je ding, maar ik zou me er niet prettig (meer) bij voelen. Meer, want zelf zat ik daar 1,5 jaar geleden ook nog onder. Toen zat ik dichter bij de nul procent…

Dat is misschien wel de grootste les: alles is afhankelijk van je situatie, waar je staat en waar je heen wilt. Je zou het niet zeggen, maar persoonlijke financiën blijven toch precies dat. Persoonlijk!

Spaar jij elke maand een vast bedrag? En zo ja, wat is je streefpercentage?