Dankbaarheid en goede voornemens

December is altijd een maand vol fijne mensen, cadeaus en goede voornemens. Omdat ik ook nog eens als kerstbaby uitgerekend was 27 jaar geleden (gelukkig was ik net wat te laat!) krijg ik meteen na kerst alweer de vraag of ik nog verjaardagswensen heb. Bijna altijd heb ik daar wel honderd ideeën voor. Dit jaar merk ik voor het eerst dat ik het eigenlijk echt niet weet. 

Natuurlijk heb ik nog wel wensen. Volgens mij is dat ook wel gezond, iets hebben wat je graag wilt (doen) en daarvoor werken of sparen of plannen. Maar de acute “hebberige” wensen… nee, die heb ik eigenlijk niet. Dat voelt wel bevrijdend en past ook heel goed bij het jaar dat we bijna afsluiten. 2018 was een jaar van orde op zaken stellen. Financieel gezien natuurlijk, maar ook op andere vlakken. Ik heb prioriteiten gesteld voor mijn tijd, mijn aandacht, mijn ruimte.

Oude troep weegt het meest

Zo heb ik nu eindelijk besloten afscheid te nemen van mijn DVD-collectie. Al jaren zeul ik die met me mee en vul ‘m ook af en toe nog aan, terwijl de laatste keer dat ik er een gekeken heb volgens mij wel drie jaar geleden is. (Hoi, ik ben een hoarder!) Het voelt zonde om ze weg te doen, en jammer, omdat er nog zoveel zijn die ik (weer) wil bekijken. Maar ja, we hebben niet eens een DVD-speler en zelfs geen laptop met CD-drive. En hoewel ze vlakbij de tv staan heb ik dus al jaren geen aanstalten gemaakt om ook maar te proberen er eentje af te spelen. Met Netflix, NPO Plus en af en toe de bios zitten alle potentiële filmavonden wel vol. Dus waarom hou ik dan nog aan die verzameling vast? Voornamelijk sentimentele overwegingen, maar de herinneringen hou je ook wel zonder al die hoesjes.

Nog iets waar ik altijd moeilijk afstand van kan doen: oude werkstukken, essays, allerhande schrijfsels van de basis- en middelbare school en uit mijn studietijd. Terwijl het lang niet allemaal hoogstandjes waren en al helemaal niet allemaal interessant is om te bewaren. Van de week nog heb ik een gigantische stapel wetenschappelijke artikelen van mijn Bachelor weggedaan. Leesmateriaal voor verschillende vakken, waarvan ik dacht dat het “misschien nog ooit van pas zou komen”. Want ja, een 10 jaar oud artikel over zebravisjes gaat heus nog wel weer relevant worden in mijn leven…

Nee! Weg ermee!

Met een leeg hoofd het nieuwe jaar in

Iets waar mijn vriend zich veel meer bewust van is dan ik, is dat zo’n vol huis ook zorgt voor onrust in jezelf. Meestal kan ik dat goed negeren – verrassend genoeg ben ik in huis de troepmaker… – tot er zoveel troep is dat er niks meer uit m’n handen komt en ik er ineens gillend gek van wordt. Geen fijn gevoel en bovendien is het dan vaak al zo’n berg dat “even opruimen” er dan al niet meer bij is.

Dit jaar sluiten we dus af met een Grote Schoonmaak. Gezellig, met de Top 2000 aan, samen opruimen, de woonkamer anders inrichten, plaats maken voor de dingen die we belangrijk vinden en vaarwel zeggen tegen alles wat dat niet is. Heerlijk burgerlijk – zo’n moment dat je weer waardeert dat burgerlijk gewoon heel fijn kan zijn. En dat zelfs opruimen af en toe zijn charme heeft. Als het maar niet te vaak is 😉

Voor 2019 neem ik me dan ook voor sneller dingen weg te doen. Minder vasthouden aan nostalgie. Tegelijkertijd niet vergeten de juiste dingen wél te koesteren, zelfs spullen. Zo heb ik nog steeds spijt van hoe makkelijk ik toentertijd mijn Gameboy (incl. Pokémonspellen) heb weggedaan. Dus: ook niet doorschieten naar de andere kant en mezelf wel tijd gunnen om na te denken, maar die tijd dus ook wel maken zodat ons huis en mijn hoofd niet dichtslibben.

De tijd staat nooit stil

Is het niet gek dat iets wat we zelf verzonnen hebben, als mensheid, zoveel stress kan veroorzaken? Tijd hebben we alleen omdat we daar zelf voor gekozen hebben en ons leven ernaar hebben ingericht. Overdag werk je, ’s nachts slaap je, de baas betaalt voor x aantal uur, elk jaar ben je een jaar ouder, enzovoorts. Aan de ene kant natuurlijk prettig, omdat we sterfelijk zijn en dus niet oneindig de tijd hebben, maar op dagelijkse basis kan het soms ook knap vermoeiend zijn. De dagen zijn kort en de jaren duren lang. Twee keer met je ogen knipperen en het is alweer 2020.

Wij merkten dit jaar dat we ons daar soms teveel in mee lieten slepen. Zo opgaan in de hectiek van de dag dat je vergeet af te spreken met je vrienden of een boek te lezen of eens uitgebreid te koken. Geen tijd, geen puf, geen zin. Maar we vinden die dingen wel leuk, dus die tijd en die zin, die moeten we maar maken. Die willen we maken. In 2019 wat bewuster dan we dit jaar hebben gedaan.

Gek van geld

Ik wil volgend jaar in ieder geval minder met geld bezig zijn. Me er minder door beperkt voelen en er continu over nadenken. We hebben genoeg en geld is maar een middel – daar wil ik me bewuster van zijn. Door dit jaar zo veel tijd te besteden aan geld en deze blog en alle blogs/podcasts die ik volg bezig hebben we mooie stappen kunnen zetten (yay buffer! noodgevallenpotjes! schulden afbetalen!). Dat is top en daar haal ik energie uit. Aan de andere kant waren er ook momenten dat ik me gevangen voelde in mijn budget. Niet omdat het te krap was, maar omdat ik zo bezig was met waar ik wel en niet geld aan wil spenderen dat het constant voelde alsof ik keuzes moest maken. Ook als dat helemaal niet echt zo was.

Mijn budget wil ik zien als een plan voor mijn geld, niet als een restrictie op mijn vrijheid. Juist niet! Alle keuzes die we maken gaan om meer vrijheid te creëren. Of dat nou is in de vorm van stressvrij noodgevallen kunnen opvangen, t.z.t. minder te kunnen gaan werken, onze dromen na kunnen jagen – allemaal vormen van vrijheid. Dan is het natuurlijk niet de bedoeling dat ik me er nu onvrij door voel…

Dit artikel dat ik pas las sluit hier enigszins op aan. Het gaat over je “arm” of “rijk” voelen en was op sommige plekken zo herkenbaar. Het is de moeite waard om te lezen, dus ik ga er niet teveel van weggeven. Wat ik er zelf in ieder geval uit meeneem is het idee dat rijkdom ‘m juist zit in kiezen voor de dingen die je echt belangrijk vindt. Daar het geld én de tijd voor hebben. Ook dat neem ik me dus voor: in 2019 kiezen voor wat ik echt belangrijk vind. Soms zal dat betekenen dat ik ergens geen geld aan besteed, soms juist wel. Allebei prima, allebei een keuze, en allebei een vorm van vrijheid.

Een leven lang leren

Gisteren las ik de gedachten van Dromen & Doen over FIRE. Ze noemde de realisatie dat FIRE haar al veel had gebracht. De laatste weken loop ik daar ook mee rond. Wat heeft FIRE/HOT/hoe je het ook wilt noemen mij allemaal gebracht dit jaar? Vooral heel veel lessen, denk ik. Dit jaar zat sowieso vol leermomenten, persoonlijk maar ook in mijn werk. Het was een jaar vol verandering, in de positieve zin, gelukkig. Een jaar van heel veel vooruit kijken en werken aan wat beter kan.

Ik word er blij van om nieuwe dingen te leren. Boeken te lezen, interessante gesprekken te voeren, dingen uitproberen. De mogelijkheden die ik daar dit jaar voor heb gekregen, daar ben ik heel dankbaar voor. Wel heb ik ook gemerkt dat stilstaan bij waar je al bent en wat je al kunt en hebt ook waardevol is. Dat teveel vooruitkijken/-denken/-plannen soms maakt dat je voorbij gaat aan hoe goed het ‘nu’ is. Nog een les die ik in 2018 heb geleerd. Geld uitgeven kan altijd, genieten alleen in de tegenwoordige tijd.

Tot slot ben ik dankbaar voor jullie, de lezers van Van her naar HOT. Bedankt dat jullie mijn eerste maanden bloggen meer dan de moeite waard hebben gemaakt. Ik wens jullie allemaal vast een mooie jaarwisseling en een geweldig nieuw jaar toe. Dat 2019 maar vol geluk, gezondheid, mogelijkheden en goed bestede tijd mag zitten!

Tot volgend jaar 🙂